Spoorloos

Ken je Spoorloos? Dat is een tv-programma waarin mensen op zoek gaan naar dierbaren die ze uit het oog zijn verloren. In het programma komen regelmatig geadopteerde kinderen langs die opzoek gaan naar hun biologische familieleden. Als je het programma niet kent, raad ik je aan om het eens te kijken. Je kunt een aantal seizoenen vinden op npostart.nl

Spoorloos is erg bepalend voor de manier waarop we naar adoptie kijken, aldus het boek dat ik pas las. Slechts 1/3 van de geadopteerden is echt geïntereseerd in zijn of haar roots en gaat ook echt op rootsreis. Ik weet trouwens niet hoe ze dat onderzocht hebben, dus of het echt betrouwbaar is... Het punt wat ze maakten vond ik wel goed: onze mening of ons idee over iets, is vaak gebaseerd op een half verhaal. En maar al te snel maken we van een half verhaal een heel verhaal, wat we projecteren op alle mensen die volgens ons in een bepaald hokje passen. 

Op zoek gaan naar je roots, dat herken ik wel. Als klein meisje was ik dan ook veel met mijn biologische moeder bezig. Ik heb zelfs een keer beweerd dat ik liever in een kartonnen doos bij mijn moeder in Taiwan woonde, dan in Nederland [dat je daar als kleuter over nadenkt, maakt me best verdrietig]. Als kind was ik altijd geïntereseerd in Taiwan, mede omdat mijn ouders dat ook waren. Toen ik ouder werd en op de middelbare school zat, heb ik het hele rootsverhaal een beetje weg beredeneerd met: iets wat je niet kent, kun je ook niet missen. Missen ja: ik kan me echt voorstellen dat als ik eenmaal in Taiwan ben, dat ik niet meer terug naar Nederland wil. Pas in de tijd dat ik verkering had en de aanloop naar ons huwelijk, is het hele adoptie gebeuren weer gaan spelen. Blijkbaar haalde het definitief uit huis gaan, terwijl ik al 5 jaar op kamer had gezeten, zoveel aan oud zeer en vroegkinderlijk trauma (of pre-verbaal trauma) op, dat ik het leven compleet niet meer trok. Gelukkig ben ik hier beetje bij beetje van aan het opkrabbelen en hoop ik dat ik ooit weer de oude wordt. Ik zal er nog wel eens over schrijven, of dat binnenkort al is weet ik niet. Want niemand zit te wachten op een klaagzang over de GGZ, die me nu al twee-en-halfjaar(!!) laten wachten op een behandeling. Zo, ik heb mijn woordje ook weer gezegd ;-) 

Owja, ik ga nog een aflevering van Spoorloos kijken. Niet alleen de verhalen die langs komen zijn interessant. Ook de beelden zijn prachtig! Op reis vanuit je woonkamer, daar houden we wel van in deze coronatijd!

Morgen komt er nog een speciale moederdagpost. Als je twee moeders hebt, moet je daar natuurlijk wel iets bijzonders van maken!